Er was een droom
bij het eerste licht glipte hij weg.
Ik kreeg het staartje te pakken, trok
hem het vergeetboek uit, legde hem vast
bekeek hem van tand tot teen.
Vandaag verdwijnt de straat onder de sneeuw.
Het wit gumt zoals de dageraad een droom uitvlakt
maar mijn letters staan vast en de postbode zorgt
voor jouw naam, het papier dat hem draagt-
en als de dag vanavond op je schouders drukt
ademt iets je handen warm. Aai het
laat het dan los
volg het vannacht.
Erg mooi, Greetje!
Ik ben nu twee dagen met uw gedicht bezig. Het fascineerde mij vooral vanwege de sfeertekening en de mooie foto. En ook wel omdat ik het niet begreep. Nu is “begrijpen” niet per se nodig om een gedicht mooi te vinden, maar in dit geval bezorgde het mij – zoals gezegd – wel twee dagen “werk”. Maar ik kom verder: ik lees dat de “ik-figuur” een droom had die te maken had met een “jij-figuur”. En dat zij droomde dat ze die droom opschreef en in een brief meegaf aan de postbode, iets dat uiteraard heel gewoon is in een droom… En zij droomt ook dat die brief vanavond nog bij jou aankomt, net op tijd want de dag drukt op je schouders. De brief komt als een diertje dat jouw handen warm ademt, waardoor jij zult opkiijken. En dan zul jij na die brief gelezen te hebben hopelijk ook wegdromen, wie weet dezelfde droom. Het is dus een liefdesbrief.
Hoe het ook zij, Greetje, bedankt voor dit mooie gedicht!