De nacht liet modder achter
De nacht liet modder achter.
Ik ging het donker te lijf met wasmiddel en vond
de zachtheid van vieze sokken, het weerloze
van de sok die door zijn evenbeeld verlaten is.
Ik vermande me, hing ze aan de lijn te kijk
stopte wasknijpers in gaten, besloot
dat een gat te groot is als er twee knijpers in passen,
liet me bleken in de zon. Modder droogt snel
ik had nu grijze korstjes, ruw
als de stof die raspt omdat de wind het sloeg.
Bars rolde ik sokken binnenstebuiten
stopte ze in een la en toen zag ik
hoe ze in het donker lagen als bloembollen in de aarde
naakt als een mens na de nacht.
Mijn ogen stroomden. De modder werd zacht, droop af
schoon stond ik daar in de middag.
.