Gedicht

Een typemachine herbergt woorden.
Ik nodig buiten, zet op een rij, orden
opnieuw totdat ze willen blijven staan.

Je kunt niet alles houden wat je wenst
vaak blijf je spoorloos achter. Letters, mensen,
hoe laat je gaan met lege handen?

Voorbij is ongemakkelijk, vergeten ook.
Je hoopt. Baby’s gaan staan, soms
vinden woorden zomaar plaats.