Versierd
God heeft op aarde een adres, je mag het delen.
Een huis is het, aan mensen aangepast:
een deur zodat je lichaam binnen kan
een schoorsteen om het veilig warm te maken
een stroomdraad om je telefoon op te laden.
Gods huis op aarde kan kapot; hij werd een timmerman.
Zijn dagen zitten vol herstel, de nachten bouwt God boven
een stad die straks zomaar, zonder een krasje, naar beneden zakt.
Vandaag de laatste handen, morgen wordt er versierd:
geen drone of kogel kan zo ver komen.
Dag Greetje, ik ken je niet persoonlijk; wel van je poëzie.
Graag wil ik je als lezer van het ND en dichter zeggen dat ik dit een heel mooi, goed gedicht vind.
Beschrijven wat er (niet) is. En: hoop verspreiden. Dank je wel.
Kees 13-jan-23
– dichter te Kampen
Wat een prachtig hoopvol gedicht! De nieuwe aarde, zo’n reëel toekomstperspectief….
Mooi gedicht Greetje.
Bemoedigend.