Stilleven

Een man die kind is geweest, eet
in een huis dat de hand van de tijd heeft losgelaten.
Toch hebben de jaren zich afgezet op zijn lijf.

De tafel speelt vandaag tegen vroeger.
Het verse brood duwt een oud koffieblik weg
de pan van emaille schuift voor het pillendoosje.

De man speelt het spel mee, hij moet.
Vanbuiten aangeslagen, vanbinnen glanzend
bloost hij nog in zijn moeders rokken.