Dichter op het nieuws – 28 juni 2024

Alleen nog hart

Er drijven wolken door mijn hoofd.
Onder mijn vingers bonst een hart
er was

een kind, zo hard dat huilen, zo fragiel
het slaan daarbinnen en zo sterk mijn handen

mijn vingers rimpelen, net als
die van mijn moeder vroeger, ik kreeg haar huid
nooit gladgestreken maar zij dwong wel
mijn haren, mama,

de wolken, wat als ze groter worden, hoe
weet ik nog of ben ik dan

alleen nog hart
dat rustig loopt onder wat huid
als het op hol slaat door een hand kan bedaren?

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *